ทุกวันนี้ดิฉันเชื่อมั่นเสมอว่าเด็กทุกคนมีดี และสนุกกับความคิดที่แตกต่างหลากหลายของพวกเขา ดิฉันพยายามเฝ้ามองความงอกงามที่หลากหลายของแต่ละคน ที่เขาจะค่อยๆ เผยออกมาให้เห็นทีละนิดๆ บางคนแตกยอดความงอกงามออกมาเร็ว ราวกับยอดไม้ที่ถูกฝน บางคนอาจแตกยอดช้าเหมือนกับต้นไม้ในฤดูแล้ง แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาเพราะไม่มีใครเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ ทุกคนล้วนมีคุณค่าในตัวเองกันทั้งนั้น
ช่วงนี้อาจดูเครียดๆ เพราะงานมหาวิทยาลัยก็กระหน่ำเข้ามา วิธีคลายเครียดของดิฉันคือ พยายามเป็นตัวเองให้มากที่สุด จะได้ไม่อึดอัด ครูไม่ใช่เทวดาเรามีผิดและมีถูก ทำตัวสบายๆอย่าเครียด ใช้ชีวิตปกติ เวลาผิดพลาดก็ขอโทษ เวลาดีใจก็หัวเราะ เวลาเศร้าก็ร้องไห้ ทำตัวปกติได้ เด็กยังคงนับถือเราเสมอไม่ว่าเราเป็นยังไง เพราะความจริงใจคือสิ่งที่เด็กต้องการ รอยยิ้มของเด็กคือยาใจของครู
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น